Adolf Ryszka – rzeźba

Kiedy patrzymy na dzieła Adolfa Ryszki, myślimy nie tylko o artyście rzeźbiarzu, ale o kimś niezwykle wrażliwym na piękno. Twórca akcentował w swojej twórczości nie własne artystyczne ego, ale przyciągał widza, aby popatrzył na piękno krajobrazu, wskazywał na znaczenie materiału i techniki artystycznej. Był swego rodzaju muzykiem, grającym i tworzącym formy kameralne, ale i monumentalne.

Artysta urodziÅ‚ siÄ™ 5 lutego 1935 roku w Popielowie (dzisiaj dzielnica Rybnika) w rodzinie górniczej. Pierwsze próby artystyczne podjÄ…Å‚ w szkole podstawowej, a doskonaliÅ‚ wbrew woli rodziny w zakopiaÅ„skim Liceum Technik Plastycznych  w latach 1953–1957 pod kierunkiem Antoniego Kenara. W 1957 roku podjÄ…Å‚ studia w Akademii Sztuk PiÄ™knych w Warszawie, które ukoÅ„czyÅ‚ w 1962 roku dyplomem w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza.

Ryszka tworzyÅ‚ monumentalne dzieÅ‚a plastyczne, rzeźby plenerowe, medale, plakiety. Poszukiwania artystyczne w poÅ‚Ä…czeniu z podróżami doprowadziÅ‚y go do wyboru postaci ludzkiej jako osi twórczoÅ›ci i wizji Å›wiata. W poszukiwaniu ideaÅ‚u pomocny okazaÅ‚ siÄ™ perfekcyjny warsztat, operowanie technikami – jak mawiaÅ‚ sam artysta – intymnymi: rysunkiem, medalierstwem, ale też dobór materiaÅ‚u oraz odnajdywanie relacji miÄ™dzy tematem, technikÄ…, materiaÅ‚em (kamieÅ„, metal, ceramika) a czÅ‚owiekiem, naturÄ…. Wszystkie te elementy możemy odnaleźć w peÅ‚nych narracji formach kameralnych czy plenerowych. Artysta tworzyÅ‚ w nich wizje continum czasowego i przestrzennego Å›wiata, miejsca i osoby, Å‚Ä…czÄ…c w jedno przeszÅ‚ość, teraźniejszość i przyszÅ‚ość.

Odszedł 28 kwietnia 1995 roku w Warszawie, a nam pozostawił twórczość pełną radości, ale i zadumy, zamykając w materiale swoją wizję świata odwołującą się do historii i jej nieprzewidywalności.