Rogówka to wypukła zewnętrzna warstwa gałki ocznej znajdująca się w jej przedniej części. Za nią usytuowana ciecz wodnista, a za nią soczewka. Rogówka jest mocno unerwiona, nie posiada jednak naczyń krwionośnych, ponieważ upośledzałyby jej przezierność. Ze względu na bogate unerwienie kontakty z ciałem obcym wywołują silne uczucia bólu. Ta część oka jest jednak niewrażliwa na działanie temperatur, natomiast tak jak każda tkanka jest podatna na różne anomalie, choroby czy zapalenia.

Anomalie


Wyróżniamy trzy zmiany zaburzające prawidłowy rozwój rogówki. Pierwsza z nich to tzw. rogówka mała. Występuje ona najczęściej we wrodzonym małooczu. Zmianie tej współtowarzyszą inne wady wrodzone np. ubytek naczyniówki czy tęczówki. Przeciwieństwem małej rogówki, jest rogówka olbrzymia. Diagnozujemy ją wtedy gdy wymiary rogówki przekraczają 12 mm. Jest ona także wadą wrodzoną i mogą jej towarzyszyć takie choroby jak podwichnięcie rogówki. Trzecią anomalią jest stożek rogówki. Bezbolesna choroba powodująca uwypuklenie, tak że przybiera ona kształt podobny do stożka. Stożek rogówki to wada wrodzona. Rozwija się bardzo powoli i może zatrzymywać się na poszczególnych etapach wzrostu. W przypadku postępowania choroby konieczna może okazać się operacja.

Choroby

W przypadku tej części oka możemy zaobserwować dużą podatność na wszelkie zmiany zapalne. Zapalenie może być powierzchniowe lub głębokie. Stany zapalne rogówki mogą powodować bakterie, wirusy oraz alergie. W niektórych przypadkach może dojść do głębokich ubytków tkanki rogówkowej, czyli owrzodzeń. W przypadku leczenia zapalenia spowodowanego bakteriami stosuje się odpowiednio dobrane antybiotyki i środki rozszerzające źrenicę.

Wszelkie zmiany i stany zapalne należy konsultować z lekarzem okulistą, ponieważ zaniedbane i nie leczone mogą być przyczyną utraty wzroku. Więcej informacji o najnowszych metodach leczenia chorób oczu, m.in stożka rogówki: http://www.kardiotel.pl/stozek-rogowki