Niedoczynność tarczycy to choroba przewlekła powstająca m.in. na skutek niedoboru hormonów tarczycowych. Przebieg schorzenia jest złożony, a objawy bardzo często niejednoznaczne. Podjęcie leczenia niedoczynności tarczycy to konieczność, ponieważ zaburzenia pracy organu wpływają na cały organizm.

Niedoczynność tarczycy – przyczyny choroby 

Niedoczynność tarczycy nie ma jasnej etiologii. Może wynikać zarówno z zaburzeń pracy organu oraz niedoborów hormonalnych, jak i innych uwarunkowań zdrowotnych np. po przebytym zapaleniu tarczycy. Czynnikiem ryzyka rozwoju niedoczynności jest również choroba Hashimoto. Oprócz tego wśród możliwych przyczyn wymienia się chirurgiczne usunięcie tarczycy i długotrwałe leczenie jodem radioaktywnym, długotrwały niedobór pierwiastka. Podłożem autoimmunologicznym sprzyjającym rozwojowi niedoczynności tarczycy jest również ciąża. 

Jak się objawia niedoczynność tarczycy?

Niedoczynność tarczycy bardzo często przebiega pod zasłoną innych chorób. Niejednoznaczność objawów sprawia, że pacjenci zazwyczaj diagnozowani są przypadkowo. U znacznej części chorych rozwijają się dolegliwości ze strony układu ruchu, np. bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej, częste skurcze lub sztywność mięśni, bóle i obrzęki stawów (kolanowych i skokowych), stany zapalne torebki stawu barkowego, zespół cieśni nadgarstka. 

Charakterystyczne objawy niedoczynności tarczycy to m.in.: 

Powikłania niedoczynności tarczycy

Niedoczynność tarczycy jest chorobą, która u większości pacjentów ma charakter przewlekły i wiąże się z leczeniem do końca życia. Bagatelizowanie objawów i niepodjęcie terapii niesie ze sobą wiele powikłań. Tarczyca jest organem wpływającym na funkcjonowanie wszystkich organów, dlatego wszelkie zaburzenia w jej pracy oddziałują niekorzystnie na cały organizm. Nieustabilizowana niedoczynność może prowadzić m.in. do rozwoju schorzeń jelit (np. SIBO), problemów z układem ruchu, schorzeń układu nerwowego i krwionośnego. Powikłania niedoczynności tarczycy odczuwalne są też w postaci przewlekłego uczucia zmęczenia, ospałości, zaburzeń pamięci oraz zaburzeń lękowych. Chory cierpi z powodu ataków złości i rozdrażnienia, co również wpływa na jakość jego życia prywatnego i zawodowego.