Mogłoby się wydawać, że obchodzenie imienin to bardzo powszechny zwyczaj. Jednak przyglądając się bliżej takim uroczystościom, można dojść do wniosku, że jest on praktykowany jedynie regionalnie. Zobacz, co tak naprawdę oznaczają imieniny i gdzie obchodzi się to święto!
Celebrowanie dnia, w którym przypadają imieniny, to tradycja, która wzbudza ciekawość za granicą. Choć dla Polaków, jest to oczywiste, to poza Europą mało kto słyszał o czymś takim jak imieniny. Zresztą nawet na Starym Kontynencie niewiele jest regionów, w których obchodzi się ten dzień. To bardzo wyjątkowa, a zarazem sympatyczna i pozytywna tradycja, więc warto ją kultywować. Skąd wziął się ten zwyczaj?
Chrześcijaństwo
Za czynnik, który jest związany z genezą obchodzenia urodzin, można z pewnością uznać religię chrześcijańską. Każdy święty jest w pewien sposób upamiętniony i ma swój dzień w kalendarzu liturgicznym. Jak podaje imienniczek.pl, w dawnych czasach panował zwyczaj nadawania dziecku imienia takiego jak święty patron dnia, w którym się urodziło. Jednak z czasem to pierwotne znaczenie imienin uległo zatarciu, społeczeństwo chciało większej dowolności w nazywaniu swoich dzieci. Wprowadzono więc zwyczaj obchodzenia zarówno urodzin, jak i dnia swojego świętego imiennika.
Odbiór imienin za granicą
Poza granicami Polski tradycje obchodzenia imienin można spotkać u naszych wschodnich i południowych sąsiadów, a także w Grecji i Bułgarii. Imieniny znane są także w Szwecji. Jednak poza tymi krajami ludzie nie widzą zbyt wiele o tym zwyczaju. Imieniny często rozumiane są jako „drugie urodziny” i budzą wiele wątpliwości. Sprawy nie ułatwia fakt, że to samo imię może występować w kalendarzu wielokrotnie – kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt razy. Jednak zdecydowana większość cudzoziemców odnosi się do tego zwyczaju pozytywnie, przecież jest to kolejna okazja do świętowania.
Kiedy mam imieniny?
Nie istnieją żadne formalne przepisy wyznaczające datę imienin – jest to święto nieoficjalne, mające jedynie charakter zwyczaju. Dlatego w wyborze dnia imienin panuje pewna dowolność. Takie komplikacje mogą dotyczyć osób, których imiona są na tyle popularne, że występują w kalendarzu wielokrotnie. Wówczas można posłużyć się którąś z popularnych metod wyznaczania tego dnia:
-
obchodzenie imienin najbliżej daty urodzin – ten sposób wybiera najwięcej osób, wówczas można jasno określić datę imienin.
-
pierwszy termin po urodzinach – to również popularny sposób wyznaczania daty tego święta.
-
tradycyjny, najbardziej uroczysty dzień wspomnienia świętego w kalendarzu liturgicznym – np. 4 grudnia imieniny Barbary, 6 grudnia imieniny Mikołaja czy 24 grudnia imieniny Adama i Ewy.
Gasnąca tradycja?
Imieniny są tradycją, która wielu osobom kojarzy się z czasami PRL-u lub różnymi zabobonami. Jednak przy uważniejszej analizie imieniny są tylko kolejną, sympatyczną okazją do świętowania i nie niosą ze sobą żadnej deklaracji światopoglądowej. Dlatego może warto pielęgnować tę unikatową tradycję?