Grzybica pochwy prowadzi m.in. do takich dolegliwości, jak świąd i pieczenie pochwy czy wydostawanie się z okolic intymnych różnorodnych upławów. Jakie mogą być przyczyny tej choroby? Czy istnieje jakaś zależność pomiędzy grzybicą pochwy a seksem? Co można zrobić w przypadku tej jednostki – jakie są metody leczenia grzybicy pochwy?

Grzybica pochwy schorzenie, którego dotyka znacząco większej ilości kobiet, niż można by tylko przypuszczać. Szacuje się bowiem, że infekcja grzybicza pochwy, w jakimś momencie życia, pojawia się u nawet 75% wszystkich kobiet.

Grzybica pochwy przejawia się wieloma różnymi dolegliwościami. U jednych pacjentek jednostka ta przebiega całkowicie niezauważalnie, u innych z kolei pojawiają się nieprzyjemne objawy grzybicy pochwy, wśród których można wymienić:

-uczucie świądu i pieczenia w obrębie pochwy,

-wydostawanie się z okolic intymnych różnej treści upławów (typowo u chorych na grzybicę pochwy obserwowane są ciągliwe, białawo-szare upławy, których wygląd porównywany jest do sera twarogowego, możliwe jest jednak występowanie i innego rodzaju wydzieliny, np. przezroczystej i wodnistej),

-ból pochwy,

-obrzęk okolic intymnych,

-dolegliwości bólowe lub inne nieprzyjemne doznania (np. pieczenie lub świąd), pojawiające się podczas kontaktów seksualnych lub podczas oddawania moczu,

-zaczerwienienie tkanek pochwy.

 

Przyczyny grzybicy pochwy

W ponad 90% wszystkich przypadków grzybicy pochwy za stan ten odpowiada grzyb z gatunku Candida albicans. Organizm ten może wywoływać infekcje grzybicze okolic intymnych, jednakże spotkać go można również i u osób… całkowicie zdrowych.

W prawidłowych warunkach w środowisku pochwy bytują różnorodne bakterie. Pełnią one niebywale ważną rolę dla organizmu – fizjologiczna flora bakteryjna zapewnia bowiem odpowiednie środowisko wnętrza pochwy, ale i ogranicza możliwość rozwoju różnych chorobotwórczych patogenów, w tym również i tych z gatunku Candida albicans. Wyróżnia się wiele różnych sytuacji, w których pojawiać się mogą zaburzenia dotyczące składu flory jelitowej pochwy i które predysponują kobiety do nadmiernego rozrostu kolonii wspomnianego wyżej grzyba, a przez to do rozwoju u nich grzybicy pochwy.

 

Czynniki zwiększające ryzyko grzybicy pochwy

Głównym czynnikiem, który predysponuje pacjentki do wystąpienia grzybicy pochwy, jest antybiotykoterapia. Ryzyko rośnie tutaj wraz z czasem zażywania antybiotyków. Im dłużej stosuje je dana pacjentka, tym bardziej jest ona predysponowana do tego, że dojdzie u niej do zaburzeń flory bakteryjnej pochwy, czego skutkiem może być nadmierny rozwój Candida albicans i ostatecznie wystąpienie grzybicy pochwy.

Innym zjawiskiem, które sprzyja infekcjom grzybiczym pochwy, jest osłabienie odporności. Wynikać ono może ze stosowania leków immunosupresyjnych (np. glikokortykosteroidów), ale i z chorowania na AIDS. Inną chorobą, która (w wielu mechanizmach, w tym również poprzez zmniejszenie odporności pacjentki) zwiększa ryzyko grzybicy pochwy, jest cukrzyca.

Jeszcze innymi czynnikami, które mogą predysponować do grzybicy pochwy, są różnorodne zaburzenia hormonalne dotyczące hormonów płciowych (mogą one być związane z ciążą i menopauzą, ale i nawet z miesiączką), niewłaściwa dieta (przede wszystkim spożywanie dużych ilości cukrów prostych), a także przeżywanie silnego stresu.

 

Seks a grzybica pochwy – czy do grzybicy pochwy dochodzić może przez kontakty seksualne?

Z pewnością interesującym wiele pacjentek aspektem jest to, czy infekcję grzybiczą pochwy można nabyć na drodze kontaktów płciowych. Zależność między seksem a grzybicą pochwy nie jest jednak tak oczywista, jak mogłoby się wydawać. Otóż ogólnie jednostka ta nie jest uznawana za chorobę przenoszoną płciową – można na nią przecież zachorować nawet przy zachowaniu całkowitej abstynencji seksualnej. Istnieje jednak możliwość przenoszenia infekcji drogą kontaktów seksualnych – partner może się zarazić patogennym grzybem od cierpiącej na grzybicę pochwy partnerki, jak i kochanka może nabyć Candida albicans od cierpiącego na grzybicę prącia partnera.

Najogólniej można więc powiedzieć, że seks może sprzyjać przenoszeniu patogenu odpowiedzialnego za występowanie grzybicy pochwy.

 

Higiena intymna a grzybica pochwy – niewłaściwa higiena sprzyja infekcji

Grzybica pochwy rozwijać się może również na skutek zaniedbań higienicznych. Podkreślić należy to, że do utrzymania higieny okolic intymnych powinno się korzystać wyłącznie z preparatów przeznaczonych do tego celu. Mają one odpowiedni odczyn (pH), dzięki czemu ich stosowanie nie zaburza składu naturalnej flory bakteryjnej pochwy.

Inaczej dzieje się zaś wtedy, kiedy okolice intymne oczyszczamy z wykorzystaniem np. zwykłego mydła – dochodzić wtedy może do likwidacji dobroczynnych bakterii, przez co grzyby z gatunku Candida albicans mogą się namnażać i finalnie doprowadzać do grzybicy pochwy.

Wpływ na występowanie grzybicy pochwy ma również bielizna, z której korzystają pacjentki. Kobiety (szczególnie te, u których wystąpiła już infekcja grzybicza pochwy) zdecydowanie powinny unikać bielizny wykonanej ze sztucznych, nieprzewiewnych materiałów – noszenie tego typu odzieży może bowiem sprzyjać rozwojowi grzybicy pochwy. (Informacje dotyczące grzybicy pochwy - objawy, leczenie oraz zapobieganie znajdziesz na https://wylecz.to/pl/choroby/ginekologia/grzybica-pochwy.html )

 

Leczenie grzybicy pochwy – dostępne są leki doustne, jak i dopochwowe

W leczeniu grzybicy pochwy, jak można się łatwo domyślić, stosowane są leki przeciwgrzybicze. Pacjentki mogą korzystać zarówno z preparatów doustnych, jak i ze środków miejscowych, które aplikowane są bezpośrednio do wnętrza pochwy. Jako przykłady leków, które stosowane są w leczeniu grzybicy pochwy, można podać chociażby flukonazol, klotrimazol czy itrakonazol.

Czas trwania leczenia grzybicy pochwy bywa różny – zależny jest on zarówno od rodzaju zaleconego pacjentce leku (np. w przypadku leczenia flukonazolem wystarczające może być jednokrotne, doustne zażycie leku), jak i od tego, czy pacjentka po raz pierwszy zmaga się z grzybicą pochwy, czy też problem ten u niej wciąż i wciąż u niej nawraca (w drugim z wymienionych przypadków leczenie może trwać zdecydowanie dłużej).