Jak rozpoznać alkoholizm
Nie każdy pijący jest alkoholikiem. Granica jest jednak czasem niezwykle cienka i dlatego w chorobie alkoholowej ważne jest szybkie jej rozpoznanie. Mówi się, że pierwszym niepokojącym faktem jest nie tyle ilość spożywanego alkoholu, co odczuwanie przez chorego konieczności jego picia. Kryteriów, które pozwalają zdiagnozować chorobę alkoholową jest więcej. Jednym z nich jest utrata kontroli nad piciem. Alkoholik oczywiście twierdzi, że jest w stanie zapanować nad swoim działaniem i że doskonale wie, który kieliszek powinien być „ostatnim”. Zazwyczaj jednak, chory wprowadza się w stan upojenia zanim się zorientuje. Innym kryterium jest wystąpienie objawów abstynencyjnych, często przypominających grypę: nadmierna potliwość, osłabienie organizmu, złe samopoczucie, podwyższona temperatura, bóle głowy i mięśni. Odczuwając takie przypadłości, chory, celem ich złagodzenia sięga odruchowo po alkohol. Alkoholika można rozpoznać również po tym, że zmienia się jego tolerancja na trunki, czy też zaczyna on zaniedbywać pracę, rodzinę, a nawet swoje zainteresowania, ponieważ coraz większego znaczenia nabierają dla niego momenty, w których może się napić. Chory będzie szukał okazji do spożycia trunków, aż w końcu przestanie się usprawiedliwiać i będzie pił – po prostu.
Jak sobie pomóc
Pierwszym krokiem prowadzącym do wygrania z chorobą alkoholową jest oczywiście uświadomienie sobie, że jest się chorym. Dopóki alkoholik uparcie wypiera ze świadomości to w jakim stanie się znajduje, nawet najlepszy specjalista nie będzie w stanie mu pomóc. Dlatego, żeby walczyć z nałogiem trzeba się przyznać przed samym sobą do choroby.
Podczas całej terapii niezwykle ważne jest wsparcie osób bliskich, rodziny. Alkoholizm wiąże się często z rozpadem relacji międzyludzkich, w związku z czym chory często zostaje ze swoim problemem sam. Nie jest dobrym rozwiązaniem bezpośrednie szukanie pomocy u innych osób uzależnionych, bez kontroli kompetentnego terapeuty. Uzależnieni bowiem zamiast podtrzymywać się nawzajem w postanowieniu abstynencji, mogą się ponownie wciągnąć w nałóg. Należy pamiętać, że alkoholizm da się opanować, ale nie da się go całkowicie wyleczyć. Alkoholik, który wrócił do normalnego życia, zawsze musi mieć świadomość swoich skłonności i unikać sytuacji, które mogłyby go z powrotem popchnąć w nałóg.
Najlepszym rozwiązaniem dla chorego jest poszukanie profesjonalnej pomocy, w miejscu do tego przystosowanym, jakim jest ośrodek zamknięty.
Cele leczenia
Podstawowym celem leczenia choroby alkoholowej jest oczywiście przywrócenie chorego człowieka do społeczności, z której niejednokrotnie został wykluczony. Utrata pracy, rozpad relacji rodzinnych to tylko niektóre problemy z jakimi borykają się osoby uzależnione.
Wśród celów leczenia wymienić należy przede wszystkim zdiagnozowanie choroby i uświadomienie jej choremu. Ważne jest ponadto zbudowanie u leczonego motywacji i wewnętrznego przekonania, że musi zmienić swoje życie. Ponadto niezwykle istotnie jest wykształcenie u chorego postawy umożliwiającej mu pozostawanie w abstynencji alkoholowej i cieszenie się życiem po wyjściu z nałogu.