„Kobieto, puchu marny” pisał niegdyś klasyk, któremu kobieta jawiła się jako istota delikatna i zmienna zarazem. Od niepamiętnych czasów kobiety stanowiły swojego rodzaju fenomen w oczach mężczyzn, których rola nie uległa tak dużym przeobrażeniom na przestrzeni dziejów, jak właśnie rola płci pięknej. Niewolnice, piastunki ogniska domowego, bohaterki wojenne, obywatelki o prawach wyborczych, zapracowane matki, córki, żony – historia pokazuje, że kobiety zajmują coraz ważniejszą rolę w społeczeństwie.
Nie zmienia się jednak istota kobiecości. Bez względu na pełnione w społeczeństwie funkcje kobiecość zawsze wiązała się z pięknem zewnętrznym i uczuciowością. Płeć piękna kojarzona jest pod względem aparycji z wieloma atrybutami, które przechodziły do świata mody już wiele lat temu. W jednych kulturach są to kamienie szlachetne, w innych perły, w jeszcze innych rzadkie i kosztowne tkaniny – jak na przykład jedwab. Bez względu na zmieniające się fryzury czy makijaże kobiety w każdym wieku zachwycały i oczarowywały swoim wyglądem, co widać choćby po zdjęciach ze starych czasopism czy stałego powracania stylistów do modnych dawniej elementów.
A jaka jest kobieta naszych czasów? Nadal piękna i olśniewająca, ale jednocześnie zapracowana i ambitna. Nie zajmuje się jedynie kuchnią i dziećmi, ale stawia siebie na pierwszym planie. Inspiruje się przeszłością: zakłada małą czarną, szale jedwabne i maluje na czerwono usta, ale nadąża też za teraźniejszością – wsiada do samochodu i podejmuje się najróżniejszych zadań stawianych przez codzienność. Podnosi poprzeczkę coraz wyżej i wie, że płeć piękna to nie tylko piękno zewnętrzne, ale i wewnętrzne. Dlatego tym, co sprawia, że słowo „kobieca” ma podobny wydźwięk w wielu zakątkach świata, jest nie tylko skojarzenie z atrakcyjnością, ale i z miłością, wsparciem, uczuciowością, jakimi kobieta otacza bliskich sobie ludzi. Współczesna płeć piękna wyrusza co dzień na podbój świata, niezależnie od tego, w którym jego miejscu się znajduje.