Nadżerka - czy mam się jej bać?
Co to jest nadżerka? Czym grozi jej nieleczona postać? Jak ją rozpoznać i leczyć? Warto, abyśmy znały na każde z tych pytań odpowiedź, ponieważ temat ten dotyczy każdej z nas. Nadżerka wbrew pozorom jest najczęstszym schorzeniem intymnym, na które zapadają zazwyczaj w większości aktywne seksualnie kobiety w wieku od 25 do 35 lat.
Tytułem wprowadzenia warto wyjaśnić sobie, czym tak właściwie jest nadżerka i dlaczego tak się jej boimy. Nazywa się nią zwykle wszelkie zmiany, które występują w nabłonku pokrywającym szyjkę macicy. Przyjmują one zazwyczaj postać niewielkich plamek o czerwonym zabarwieniu i nierówną, brodawkowatą powierzchni. Jest następstwem zapalenia szyjki macicy, które rozwinęło się wskutek zakażenia bakteriami (np. rzęsistkiem pochwowym), wirusami lub grzybami. Dokładne przyczyny pojawienia się nadżerki nie są do końca znane. Podaje się, że zbyt szybkie rozpoczęcie współżycie, kłopoty hormonalne, stosowanie środków antykoncepcyjnych, ryzykowne zachowania seksualne, częste zmiany partnerów lub powrót do współżycia po porodzie mogą mieć na nią wpływ. Początkowo są to zamiany niegroźne, które nie dają o sobie znać w postaci jakichkolwiek objawów. Najłatwiej wykryć je podczas rutynowego badania ginekologicznego.
Jakie syndromy mogą świadczyć o tym, że zrobiła się nam nadżerka?
Tak naprawdę nadżerka prawie nie daje o sobie znać. Bywa, że możemy u siebie zaobserwować niewielkie do obfitych wręcz upławów o nieprzyjemnym zapachu oraz białym, żółtym lub zielonkawym zabarwieniu. Mogą pojawić się również plamienia, lekkie bóle w krzyżu oraz w dole brzucha. Wykryć nadżerkę może jedynie lekarz ginekolog podczas rutynowego badania, które powinnyśmy wykonywać co najmniej raz w roku. Nadżerka staje się niebezpieczna, gdy pojawią się w niej komórki nowotworowe – by to stwierdzić lekarz musi zrobić wymaz z tarczy oraz kanału szyjki macicy, czyli inaczej badanie cytologiczne. Na tej podstawie określa grupę cytologiczną, którą odczytujemy:
I grupa - wszystko jest w porządku, szyjka macicy jest całkowicie zdrowa.
II grupa - jest to najczęściej spotykana grupa u kobiet, które prowadzą życie seksualne. Obok komórek widocznych w grupie I występują też komórki zapalne.
III grupa - oznacza, że wykryto tzw. komórki dysplastyczne, które mogą się przekształcić w nowotwór. W tym celu wskazana jest dalsza diagnostyka.
IV grupa - podejrzenie obecności komórek nowotworowych. Mogą one świadczyć o istnieniu raka przedinwazyjnego, czyli takiego, którego komórki występują na razie tylko w nabłonku.
V grupa - świadczy, że komórek nowotworowych jest bardzo dużo komórek. Dla ratowania życia trzeba usunąć w całości narząd rodny, a po operacji zastosować chemio- lub radioterapię.
Wyróżniamy trzy rodzaje nadżerek
- nadżerka prawdziwa, czyli ta, która uznaje się za ubytek nabłonka o charakterze owrzodzenia. Przyczyną jej powstania może być uraz mechaniczny czy stan zapalny pochwy
- nadżerka rzekoma, tworząca się na skutek zastąpienia nabłonka wielowarstwowego płaskiego pokrywającego zazwyczaj zewnętrzną, część szyjki macicy przez nabłonek wyściełający; najczęściej sama zanika i niepotrzebne jest leczenie
- nadżerka wrodzona występuje u dojrzałych płciowo kobiet, objawiające się niewielkim zaczerwienieniem zlokalizowanym w okolicy ujścia zewnętrznego kanału szyjki macicy.
Jak leczymy nadżerkę?
Po wykonaniu badania ginekologicznego oraz otrzymaniu wyniku cytologii nasz lekarz jest w stanie podjąć kroki, by zwalczyć nadżerkę. Bardzo ważne jest jej wykrycie we wczesnym stadium, ponieważ jest wtedy niegroźna dla naszego zdrowia i życia. Niekiedy u kobiet, które jeszcze nie rodziły ginekolog postanawia nie wdrażać leczenia, a jedynie zaleca obserwować zmianę, kontrolując ją co pół roku. Czasem wystarczą jedynie globulki dopochowe i środki przeciwzapalne oraz wstrzymanie się od stosunków płciowych przez jakiś czas. Dalsze leczenie, gdy zmiana jest już trochę większa można ją wymrozić (kriokoagulacja) lub wypalić (elektrokoagulacja) lub usunąć ją laserowo.
Musimy pamiętać o tym, że nadżerka może pojawić się właściwie u każdej z nas. Jest ona w pełni uleczalna za pomocą wymienionych zabiegów, a samo leczenie jest bezbolesne. Warto zatem poddawać się częstym badaniom ginekologicznym, co pozwala na wczesne wykrycie tego typu chorób.
Jakie syndromy mogą świadczyć o tym, że zrobiła się nam nadżerka?
Tak naprawdę nadżerka prawie nie daje o sobie znać. Bywa, że możemy u siebie zaobserwować niewielkie do obfitych wręcz upławów o nieprzyjemnym zapachu oraz białym, żółtym lub zielonkawym zabarwieniu. Mogą pojawić się również plamienia, lekkie bóle w krzyżu oraz w dole brzucha. Wykryć nadżerkę może jedynie lekarz ginekolog podczas rutynowego badania, które powinnyśmy wykonywać co najmniej raz w roku. Nadżerka staje się niebezpieczna, gdy pojawią się w niej komórki nowotworowe – by to stwierdzić lekarz musi zrobić wymaz z tarczy oraz kanału szyjki macicy, czyli inaczej badanie cytologiczne. Na tej podstawie określa grupę cytologiczną, którą odczytujemy:
I grupa - wszystko jest w porządku, szyjka macicy jest całkowicie zdrowa.
II grupa - jest to najczęściej spotykana grupa u kobiet, które prowadzą życie seksualne. Obok komórek widocznych w grupie I występują też komórki zapalne.
III grupa - oznacza, że wykryto tzw. komórki dysplastyczne, które mogą się przekształcić w nowotwór. W tym celu wskazana jest dalsza diagnostyka.
IV grupa - podejrzenie obecności komórek nowotworowych. Mogą one świadczyć o istnieniu raka przedinwazyjnego, czyli takiego, którego komórki występują na razie tylko w nabłonku.
V grupa - świadczy, że komórek nowotworowych jest bardzo dużo komórek. Dla ratowania życia trzeba usunąć w całości narząd rodny, a po operacji zastosować chemio- lub radioterapię.
Wyróżniamy trzy rodzaje nadżerek
- nadżerka prawdziwa, czyli ta, która uznaje się za ubytek nabłonka o charakterze owrzodzenia. Przyczyną jej powstania może być uraz mechaniczny czy stan zapalny pochwy
- nadżerka rzekoma, tworząca się na skutek zastąpienia nabłonka wielowarstwowego płaskiego pokrywającego zazwyczaj zewnętrzną, część szyjki macicy przez nabłonek wyściełający; najczęściej sama zanika i niepotrzebne jest leczenie
- nadżerka wrodzona występuje u dojrzałych płciowo kobiet, objawiające się niewielkim zaczerwienieniem zlokalizowanym w okolicy ujścia zewnętrznego kanału szyjki macicy.
Jak leczymy nadżerkę?
Po wykonaniu badania ginekologicznego oraz otrzymaniu wyniku cytologii nasz lekarz jest w stanie podjąć kroki, by zwalczyć nadżerkę. Bardzo ważne jest jej wykrycie we wczesnym stadium, ponieważ jest wtedy niegroźna dla naszego zdrowia i życia. Niekiedy u kobiet, które jeszcze nie rodziły ginekolog postanawia nie wdrażać leczenia, a jedynie zaleca obserwować zmianę, kontrolując ją co pół roku. Czasem wystarczą jedynie globulki dopochowe i środki przeciwzapalne oraz wstrzymanie się od stosunków płciowych przez jakiś czas. Dalsze leczenie, gdy zmiana jest już trochę większa można ją wymrozić (kriokoagulacja) lub wypalić (elektrokoagulacja) lub usunąć ją laserowo.
Musimy pamiętać o tym, że nadżerka może pojawić się właściwie u każdej z nas. Jest ona w pełni uleczalna za pomocą wymienionych zabiegów, a samo leczenie jest bezbolesne. Warto zatem poddawać się częstym badaniom ginekologicznym, co pozwala na wczesne wykrycie tego typu chorób.
...