Depresja w XXI wieku stała się już chorobą powszechną. Chorują na nią zarówno dzieci, młodzież, jak i starsi. Można powiedzieć, że w bardzo szybkim tempie stała się chorobą cywilizacyjną, która zbiera kolejne żniwo. Skąd się bierze, jakie są jej przyczyny oraz objawy? Na te i inne pytania postaram się Wam dziś odpowiedzieć.

Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja stała się czwartym najpoważniejszym problemem zdrowotnym na świecie. Kobiety chorują na depresję nawet trzy razy częściej od mężczyzn. Zazwyczaj chorują ludzie między 35-tym a 55-tym rokiem życia. Prawidłowe leczenie sprawia, że zdrowieje większość chorych, tzn. około 80-90%. Ryzyko wystąpienia depresji to około 20-25% u kobiet i około 7-12% u mężczyzn.

Depresją nazywamy stan, charakteryzujący się przede wszystkim pogorszeniem nastroju, zmniejszeniem energii i aktywności, a także zainteresowań. Rozpoznanie depresji nie jest wbrew pozorom zbyt trudne, ale u każdego chorego, nią dotkniętego mogą wystąpić zupełnie odmienne syndromy choroby.

Większość pacjentów wymienia przede wszystkim objawy, takie jak:

- nastrój smutku, żalu, obojętności, narastające uczucie zmęczenia oraz utraty energii
- izolowanie się od otoczenia
- brak zainteresowań, dotychczasowymi zainteresowaniami i obowiązkami
- drażliwość, wpadanie w gniew, płaczliwość
- frustracja i ciągłe poczucie niezadowolenia
- bóle głowy, wzrost lub brak apetytu i wzrost lub spadek wagi
- spadek libido
- zaburzenia snu
- brak motywacji, trudność w podejmowaniu decyzji
- ciągłe poczucie winy
- obniżone poczucie własnej wartości
- mogą wystąpić myśli samobójcze
- niezdolność do skupienia uwagi, trudność wytrwania przy czynnościach wymagających wysiłku intelektualnego
- stany lękowe

Wymienione objawy wcale nie muszą występować wszystkie naraz. Jeżeli jednak rozpoznasz u siebie kilka z nich pokrywających się, nasilających i utrzymujących się przez dłuższy okres czasu możesz cierpieć na depresję. Nie każde obniżenie nastroju można też nazwać depresją. Nasz niepokój z pewnością powinno wzbudzić nie samo przygnębienie, ale to, że trwa ono już długo i zmienia nasze funkcjonowanie oraz stopniowo dezorganizuje codzienne życie. Smutek nie jest już tym, co pojawia się od czasu do czasu, ale czymś, co stale nam towarzyszy i zaczyna nas zasadniczo zmieniać.

Możemy określić trzy rodzaje depresji. Zaliczamy do niej depresję endogenną i reaktywną (psychogenną), depresję pierwotną lub wtórną (występującą w przebiegu innych schorzeń, także psychicznych lub jako wynik działania stosowanych leków albo nieświadome narażanie na substancje psychoaktywne),depresję w przebiegu choroby.

Depresja endogenna ma swoje źródło w zaburzeniach przekaźnictwa w mózgu. Szczególną pełnią noradrenalina i serotonina, których niedobór może powodować obniżenie nastroju i motywacji do działania. Depresja reaktywna może stać się wynikiem silnego urazu psychicznego, który odmienia życie pacjenta i burzy dotychczasowy porządek jego świata. Pojawia się w reakcji na niekorzystne wydarzenia życiowe, najczęściej na stratę bliskiej osoby (rozstanie, rozwód, śmierć). Depresję tę charakteryzuje przede wszystkim krótszy czas trwania oraz mniejsze nasilenie. Pomocna w leczeniu może być psychoterapia oraz  wsparcie innych osób.




Źródłem depresji mogą być różnego rodzaju leki (w tym tabletki antykoncepcyjne i różnego rodzaju środki hormonalne). Depresja może towarzyszyć także w przebiegu różnych chorób, takich jak np. schorzenia wątroby, problemy hormonalne, czy choroba wieńcowa. Wyróżniamy także depresję sezonową, która najczęściej pojawia się w okresie jesienno-zimową. Odczuwamy negatywnie brak słońca, brzydką pogodę oraz krótki dzień. To wszystko wprowadza nas w przygnębienie. Świeżo upieczone mamy cierpię z reguły na depresję poporodową, na skutek rewolucji w ich życiu, jaką jest pojawienie się małego potomka. Zmęczone ciążą i porodem, muszą zajmować się maleństwem i wszystkie dotychczasowe obowiązki i zainteresowania schodzą na drugi plan. Bardzo dobrze, jeżeli po porodzie mamy możliwość konsultacji z psychologiem, który udzieli nam kilku wskazówek, jak poradzić sobie z nową sytuacją. Na zachodzie, jeszcze w szpitalu każdą upieczoną mamę odwiedza psycholog.

Rodzice mają bardzo duży wpływ na kształtowanie własnych dzieci. Błędy wychowawcze przez nich popełniane mogą w przyszłości stać się psychologicznymi przyczynami, które „pchają” nas w depresyjny stan. Zaliczyć do nich możemy:

- konflikty w domu między rodzicami, częste kłótnie, w których uczestniczą dzieci
- rozwód rodziców
- brak motywacji poprzez pochwałę
- zawstydzanie dziecka jako metoda wychowania,
- faworyzowanie rodzeństwa
- stawianie wygórowanych wymagań
- psychiczne znęcanie się, molestowanie seksualne - tzw. zły dotyk

Leczenie depresji możliwe jest poprzez metodę farmakologiczną, czyli przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych, przeciwdepresyjnych także wsparcie psychoterapeuty. Leczenie może potrwać nawet około roku, jest to jednak dość indywidualna sprawa w przypadku każdego Na psychoterapii pacjent z reguły uczy się zmienić swoje negatywne myśli, uczy się asertywności, rozwija swoje mocne strony, podejmuje próbę zmiany swoich destrukcyjnych zachowań, a także uczy się, jak samodzielnie rozwiązywać problemy.

Psychoterapia i wsparcie bliskich osób są bardzo istotne dla chorego i potrafią dawać zaskakujące skutki. Jeżeli podejrzewasz u siebie, jakiekolwiek syndromy, charakterystyczne dla depresji postaraj się wybrać do psychologa. Pamiętaj, że alkohol, czy papierosy nie rozwiążą Twoich problemów, problemów jedynie wpędzą Cię w uzależnienie.

Powodzenia!



Najczęściej zadawane pytania



Podobne artykuły:

terapia rodzinna

Wersja do druku