„…na początku jest zawsze ciekawość. Dlatego bardzo lubię zadawać pytania. I jeśli chodzi o mnie, ciekawszy jest w ogóle sam proces zadawania pytań niż formułowania odpowiedzi”. Sztuka Jarosława Kozłowskiego wydaje się być nieustannym zadawaniem pytań, często stawianych w sposób niezwykle przewrotny, niekiedy wręcz obrazoburczy, najczęściej pytań dociekliwie drążących tematy i wątki powracające w jego twórczości.
Figury retoryczne 3, Galeria Le Guern, Warszawa, 2007
Tryb pytający raczej niż oznajmujący przeważa na wystawie obejmującej jego prace z lat 1972-2009. We wczesnych realizacjach były to dociekania dotyczące samej sztuki, zwłaszcza jej języka. Analityczne refleksje, nigdy nie zarzucone, w kolejnych dekadach nabierały coraz bardziej krytycznego wymiaru. Artysta mnożył pytania i wątpliwości, ujawniał paradoksy i niejednoznaczności tkwiące w myśleniu o sztuce; niekiedy bezceremonialnie rozprawiał się z artystycznymi mitologiami i roszczeniami. Z podejrzliwością przyglądał się przezroczystości języka, jego przyległości do opisywanej czy obrazowanej rzeczywistości, tak jak w chronologicznie pierwszej z prezentowanych prac pt. Lekcja (1972). Odmawiając twórcy jakichś szczególnych praw, nie rezygnował z negocjowania własnego „ja”. Z dzisiejszej perspektywy, nawet w jego konceptualnej praktyce, pozornie tautologicznych rozważaniach, dostrzegamy cień autora wymykającego się kategoryczności „konceptualnych paragrafów”.

Paradoksalnie, polemikę z tradycją konceptualną, a właściwie jej uproszczeniami inicjuje sam artysta, uważany za czołową postać ruchu konceptualnego. W prezentowanej po raz pierwszy pracy Recycled News 2 (2008-2009), składającej się z setek stron gazet pomalowanych barwnymi akwarelami, powraca do przestarzałych praktyk malarskich, by pytać o możliwość aktualizacji modernistycznych tradycji. Jednocześnie w niebywałym nagromadzeniu różnojęzycznej prasy i abstrakcyjnego malarstwa niemal narzuca pytanie o rolę sztuki wobec medializacji współczesnego świata. W rozbudowanych i spektakularnych wizualnie instalacjach z dwóch ostatnich dekad Kozłowski wielokrotnie powracał do pytań o tradycję, kontekst, autorytety: w najnowszej, czwartej wersji Figur retorycznych (2009), to pytanie o polityczność i zarazem autonomię sztuki. W przypomnianych na wystawie instalacjach z lat 90. jak Biblioteka (1995) znajduje rozwinięcie skłonność Kozłowskiego do relatywizacji znaczeń i eksponowania przygodności powoływanych sensów, na swój sposób nie-prawd i nie-kłamstw.




Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
wernisaż: 23 czerwca 2009, godz.18.00
wystawa trwa od 24 czerwca do 30 sierpnia 2009 w godz. 11.00 - 18.00 codziennie z wyjątkiem poniedziałków; w czwartki galeria czynna do godz. 20.00