Wiele osób uważa, że na zaburzenia jelitowe czy żołądkowe trzeba sobie „zapracować”. Kiepską dietą, nieregularnym trybem życia itp. Tym samym może się wydawać, że jest to zagadnienie, które dotyczy dorosłych. Niestety zaburzenia ze strony układu pokarmowego mogą pojawić się praktycznie w każdym wieku i dotyczą również dzieci.

Nie tylko dorośli chorują

Przez zaburzenia ze strony układu pokarmowego rozumie się problemy związane z którymś z odcinków przewodu pokarmowego – od przełyku i żołądka po zaburzenia jelitowe (jelito cienkie i grube) oraz związane z funkcjonowaniem odbytnicy. Problemy trawienne u dzieci obejmują szerokie spektrum schorzeń:

  • refluks żołądkowo – przełykowy,
  • biegunki,
  • zaparcia,
  • alergie i nietolerancje pokarmowe.

Objawy mogą być szczególnie niebezpieczne w przypadku dzieci dlatego, że grożą rozwojem nieprawidłowego wchłaniania i trawienia. Jak czytamy w artykule „Zaburzenia żołądkowo-jelitowe” (dostępny  tutaj: https://www.nestlehealthscience.pl/zarzadzanie-zdrowie/zdrowie-dzieci/zaburzenia-zoladkowo-jelitowe), jest to często przyczyna niedożywienia u dzieci. Przyjrzyjmy się zatem najczęściej diagnozowanym zaburzeniom układu pokarmowego.

Refluks żołądkowo – jelitowy

W skrócie nazywany GER oznacza mimowolne cofanie się treści żołądkowej do przełyku. Z kolei GERD to choroba refluksowa, czyli zespół objawów spowodowanych GER. Wynikają one z faktu, iż błona śluzowa w przełyku za często jest podrażniana sokami żołądkowymi. U małych dzieci od 2 do 8 miesiąca ulewanie jest powszechnym zjawiskiem, wynikającym z niedojrzałości anatomicznej. Przed ukończeniem 12 miesiąca mechanizmy zapobiegające refluksowi powinny być już coraz sprawniejsze, a ulewanie dotyczy ok. 5% maluchów. Diagnostyki, badań i leczenia wymagają dzieci z GER, u których objaw nie ustępuje z wiekiem, a także występują:

  • wymioty - nagłe, chlustające, uporczywe,
  • zaburzenia połykania,
  • zahamowanie rozwoju somatycznego,
  • niedokrwistość,
  • nawracające zapalenia oskrzeli, uszu, płuc, krtani,
  • napady astmy, która nie poddaje się typowemu leczeniu,
  • prężenia, drgawki

Starsze dzieci mówią często o objawach takich jak:

  • zgaga,
  • kwaśne odbijania,
  • nadkwasota,
  • dyspepsja,
  • ból w nadbrzuszu.

Zaparcia i biegunki

W przypadku zaparć kluczowe znaczenie ma obserwacja ze strony rodziców – czy dziecko nie wypróżnia się zbyt rzadko (unikanie, ból w czasie wypróżnienia). Zaparcia czynnościowe są bardzo często spowodowane błędami dietetycznymi, które zmieniają konsystencję mas kałowych, a w konsekwencji doprowadzają do bolesnych wypróżnień.

Odrębne zagadnienie stanowią zaparcia nawykowe, czyli problem o podłożu psychogennym. U dziecka, które długo unika wypróżnień dochodzi do rozluźnienia napięcia mięśni, w jelicie grubym może zgromadzić się więcej mas kałowych. Na dłuższą metę prowadzi to coraz bardziej bolesnych wypróżnień i groźnych dla zdrowia długich okresów bez załatwiania się.

Zaparcia na tle chorobowym mogą wynikać m.in. z:

  • niedożywienia,
  • odwodnienia,
  • nadmiernego spożycia mleka,
  • niedoboru błonnika,
  • strukturalnych wad przewodu pokarmowego,
  • cukrzycy,
  • niedoczynności tarczycy,
  • choroby Hirschprunga

Nie wolno bagatelizować zaparć u dzieci, zawsze konieczna jest diagnostyka lekarska.

Biegunka to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń jelitowych. O biegunce mówimy jeśli dziecko karmione sztucznie oddaje trzy lub więcej stolców na dobę lub pojedynczy stolec z krwią, śluzem czy ropą. U naturalnie karmionych maluchów biegunka to pojawienie się luźnych i częstszych stolców. Biegunka może mieć charakter ostry (trwa do 10 dni) albo przewlekły (dłużej). Jeśli chodzi o przyczyny najczęściej są to:

  • infekcje wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze,
  • zatrucia pokarmowe,
  • błędy dietetyczne,
  • leki (antybiotyki),
  • alergie i nietolerancje pokarmowe,
  • mukowiscydoza,
  • nieprawidłowe wykształcenie jelita grubego.

Z uwagi na ryzyko odwodnienia nie wolno lekceważyć biegunki, która w przypadku małych dzieci bardzo często wymaga hospitalizacji.

Alergia czy nietolerancja?

Ogromne wyzwanie jeśli chodzi o zaburzenia pokarmowe stanowią również alergie oraz nietolerancje pokarmowe. W przypadku alergii organizm dziecka reaguje nieprawidłowo na zwykle nieszkodliwe i „normalne” składniki diety. Układ odpornościowy produkuje przeciwciała, uwalnia się histamina i pojawiają się reakcje alergiczne, np. nieżyt nosa, swędzenie oczu, biegunka czy wysypka.

Nietolerancja pokarmowa to reakcja niealergiczna na żywność albo dodatki do niej. Najczęściej diagnozuje się:

  • nietolerancję laktozy - organizm dziecka nie trawi cukru zawartego w mleku i przetworach,
  • nietolerancję glutenu – wywołana przez białko występujące w określonych zbożach, może rozwinąć się w groźną chorobę – celiaklię.

Obawy nietolerancji pokarmowej to zazwyczaj: biegunka, wzdęcia, wiatry.

W przypadku zaburzeń jelitowych, żołądkowych bardzo ważna jest diagnostyka oraz prawidłowa dieta. W wspomnianym wcześniej artykule czytamy m.in., że dziecko z zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego jest zagrożone nieprawidłowym wchłanianiem lub trawieniem i niedożywieniem. Dlatego istotna jest podaż substancji odżywczych, przez zastosowanie specjalnych odżywek i planów dietetycznych (np. opracowanych przez Nestlé Health Science).


Najczęściej zadawane pytania



Podobne artykuły:

Actimel Truskawkowy kcal

Wersja do druku